Dziś mija rok odkąd zajęłam się prowadzeniem bloga o grach. Jako, że jest to dla mnie wyjątkowy post będzie on inny od dotychczasowych. Od dłuższego czasu noszę się z tym by przybliżać historię gier planszowych. W co grali starożytni? Na czym polegały zasady? Skąd się poszczególne gry wywodziły? Tym razem post będzie edukacyjny.
Na zdjęciu malowidła wazowego widzimy dwóch wojowników w cywilu, pomiędzy nimi stoi Atena obserwująca ruchy jakie kolejno wykonują. Gracz po lewej ma przed sobą stos zbitych pionków, co pomogło zidentyfikować grę jako Petteie. Jest to najpopularniejsza gra planszowa starożytnej Grecji.
Standardowo plansza ma wymiary 8x8. Gracze ustawiają w swoich pierwszych rzędach po 8 pionków, które od tej pory staną się ich żołnierzami. Znane są wariacje gdzie plansza jest dłuższa i gracze wystawiają po 12 pionków przeciwko sobie lub plansza zostaje w standardowym rozmiarze, ale pionków są dwa rzędy, dając po 16 pionków na osobę. Ruchy są wykonywane na zmianę. Pionki mogą przemieszczać się dowolną ilość pól po prostych góra-dół, prawo-lewo (nie na skos) z zachowaniem zasady, że pionki nie mogą przeskakiwać innych pionków na drodze. Bicie polega na oflankowaniu pionka przeciwnika. Oczywiście również tylko na zasadzie prawy-lewy bok lub od góry i od dołu. Nie można było bić flankując po skosie. Jeśli pionek przeciwnika był przy ścianie to przystawienie swojego było jedynie formą blokady a nie biciem. Można zbić parę pionków na raz jeśli uda się odpowiednio ustawić pionki. Można wprowadzić celowo swój pionek pomiędzy dwa pionki przeciwnika i nie będzie to samobójczym biciem. Koniec gry następuje w momencie gdy ostatni pionek przeciwnika zostaje zbity lub wszystkie jego pionki zostają zblokowane i nie są w stanie wykonać ruchu. Wygrywa oczywiście ten, kto ma więcej jeńców.
źródło zdjęcia:
Jak wiadomo gry w teorii dzielą się na 5 podstawowych typów: wyścig, polowanie, wojenne, kooperacja i logiczne. Petteia pochodzi z rodziny gier wojennych. Jej fabuła prezentuje dwie wrogie armie, które próbują pochwycić jak największą ilość jeńców. Gra ma egipskie korzenie. Jej idea została przywieziona wraz ze zbożem, którym Egipt chętnie handlował.
W moim osobistym odczucie jest to dobra gra strategiczna. Kilkukrotnie grałam w Petteie na planszy do warcabów. Jedna z tych pozycji, które mają proste zasady, ale wymagają praktyki by móc powiedzieć, że grę się opanowało. Nie jest tak złożona jak szachy, ale potrafi zmotywować szare komórki do myślenia.
Łatwo się domyśleć, że gry planszowe nie są kwestią odkrycia ostatniej dekady. Kiedyś odgrywały również dużą rolę w codziennym życiu ludzi. Czasem były to kwestia religijne, czasem dobre opanowanie gry wiązało się z prestigem a czasem po prostu jak zwykli geekowie planszówkowi lubili się zrelaksować w obozie. W sztuce greckiej motyw dwóch herosów pochylonych nad planszą był na tyle popularny, że specjaliści są w stanie wydzielić co najmniej 5 podtypów realizacji tego motywu.
Mam nadzieję, że informacje zawarte tutaj wydadzą się ciekawe i wrócicie po więcej. :)
Θα σας δούμε εκεί!
Rarianna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz