DRAKO - smok kontra krasnoludy

Niedawno wróciło do sprzedaży, więc warto było sobie przypomnieć odczucia względem tej gry. Wielka jaszczurka kontra parę odważnych krasnoludów kojarzy się z "Hobbitem", aczkolwiek oficjalnie nie jest wydana pod szyldem Władcy Pierścieni. Co ma zatem do zaoferowania?

Gdy otwieramy pudełko napotykamy 4 figurki. Trzy przedstawiają krasnoludy z różnym uzbrojeniem, czwarta to dumny, czerwony smok. Są jednolite i plastykowe. Osobiście uważam, że aż się prosi by je pomalować, ale to może zostawię komuś kto zrobi to przynajmniej znośnie. W zestawie jest też plansza,  dwie mniejsze przedstawiające dwie strony starcia, karty i garść znaczników ran. Zatem standardowo i bez rewelacji. Dominuje mocny karton i plastyk. Pudełko jest wg mnie trochę za duże jak na potrzeby gry, ale to już naprawdę kwestia czepiania się. Grafiki są za to bardzo klimatyczne. Za nie daję plusika. A teraz przejdźmy do mechaniki.

Gra dla dwóch osób, polegająca na dobieraniu i zagrywaniu kart. Co za tym idzie element losowy jest tutaj istotny. Nie ma klasycznego deck buildingu, zatem operujemy tylko na randomowo dobranych kartach a co za tym idzie akcjach. Jeden smok, kontra 3 krasnoludy. Przy czym krasnolud z siecią może uziemić nam smoka. Gdzie lot jest według mnie najlepszą umiejętnością naszej ognistej jaszczurki. Wiem, że kładziono duży nacisk by gra była dobrze zbalansowana. By szanse wygranej rozkładały się 50/50. Jednak w moim odczuciu krasnoludy mają odrobinę większą szansę. Da się to zauważyć. Gdy rozegra się odpowiednio dużo partii widać, że ciężar zwycięstwa przechyla szalę na korzyść brodatych wojowników.

W niedzielnym, luźnym graniu może to być niezauważalne. W moim odczuciu ta gra jest bardzo podobna do Gejsz. Gdzie wygraną sugerowałabym osądzać po rozegraniu iluś partii, by mieć większą próbę statystyczną. Mimo to czasem miło wrócić. do Drako. Nie jest to moja ulubiona gra, ale jest ładna, lekka, i dosyć krótka. Może dla początkujących graczy jako wprowadzenie w świat planszówek będzie odpowiednia.

Rarianna

PIĘĆ OGÓRKÓW - dobre, bo ogórkowe

Pamiątka z tegorocznych Zakonek, bardzo dziękujemy sponsorom za wsparcie! Pięć ogórków można było zdobyć jako jedną z nagród w turnieju Hnefetafla (niebawem opiszę tę starożytną grę). A tymczasem przyjrzyjmy się tej sympatycznej karciance.

W małym pudełeczku kryje się talia kart z numerami od 1 do 15. Zagrywamy karty by zdobywać lewe. Tylko ostatnia lewa w rundzie jest niefajna i kto zdobędzie siódmą, łapie karne ogórki. Przegrywa ten, kto zgromadzi 5 ogórków. To wszystko. Możecie już grać. Bawcie się dobrze ;)
Gra jest banalna i ma baaardzo istotny czynnik losowości.Zasady są tak ustawione, że niemal wszystko zależy tylko od początkowego szczęścia w rozdawaniu kart. Przy większej ilości graczy trochę się to niweluje, ale bardzo nieznacznie. Przy grze na dwie osoby to właściwie nie ma znaczenia jak gramy, zależy co dostaniemy. Nie jesteśmy w stanie nic z tym zrobić. Z drugiej strony, to klasyczny przykład 'game of chance'. Tak samo jak kościane gry typu zombie dice, cthulhu dice, świńska gra czy dungeon roll. To nie jest ambitny tytuł. To jest przyjemny tytuł. Dla dzieci to sympatyczna pozycja a znaczniki są przeurocze. Dla dorosłych? No cóż, partia błyskawiczna, zabawna i ogórkowa. Jako przerwa między bardziej absorbującymi umysł pozycjami? Doskonała! Przez swój rozmiar i masę świetnie też nada się jako podróżna gra do pociągu lub na lotnisko. Gra dopiero weszła do naszej kolekcji a jestem przekonana, że pojedzie z nami na wiele wypadów.

Rarianna

Zwierzątka!

Dziś nie o grach, bo nie samymi grami człowiek żyje. Mój pies jest mi wiernym towarzyszem w drodze przez planszówkowe życie i w swej łaskawości nawet nie depcze komponentów gry.

Nie wszystkie zwierzątka mają tyle szczęścia by siedzieć wygodnie w domu z kochanym człowiekiem, więc chociaż kliknijmy by zebrać karmę dla nich :)

https://www.ceneo.pl/lp/rekordowa-miska-2017#pid=14800&crid=130227&cid=22832

SID MEIER'S CIVILIZATION - czy Asyryjczycy wylądują na księżycu?

Kto nigdy nie grał w Sida Meiera Cywilizacje, niech pierwszy rzuci kamieniem. Oto przeniesiona na planszę została gra komputerowa o niemal legendarnym już statusie. Strategia, polegająca na przeprowadzeniu wybranej nacji do zwycięstwa poprzez wieki. Wojny, handel, rozwój naukowy i kulturowy - tyle opcji, by to właśnie Twoja cywilizacja była najwspanialsza na świecie.

Civilization jest prześlicznie wydana. Grafiki zaczerpnięte z gry są kolorowe i trzymają klimat. Cała masa kart (naprawdę jest ich mnóstwo, trochę Horror się kojarzy, ale cywilizacja wygrywa pod względem ilości) oznaczających ustroje, technologie, wydarzenia, jednostki bojowe, karty pomocy i... ech, naprawdę dużo tego. A dochodzą jeszcze żetony! Ale spokojnie, nie będę ich wymieniać. Faktem jest, że gra zawiera mnóstwo drobnych elementów, więc trzeba być ostrożnym by nie pogubić a do tego wymaga wiele płaskiej przestrzeni na rozłożenie. Według opisu gry można się zmieścić z całą partią w 3h... Heh, może przesadnie kombinujemy, ale nie wystarcza nam tyle czasu.

Co do mechaniki pamiętać trzeba o jednym. Cywilizacja nie jest grą dla początkujących graczy. Tura jest złożona i dzieli się na 5 faz, przy czym niektóre fazy mają po kilka opcji. Mechanika walki została rozwiązana ciekawie, choć trochę frustrująco. Gra jest pozycją strategiczną. Dużo zaangażowania wymaga planowanie kolejnych ruchów w związku z czym losowanie ze swoich zasobów jednostek do walki pozostawia pewien niesmak. Przecież tam się planuje wszystko, również rodzaje jednostek bojowych nie byłyby rzucane w myśl starożytnej zasady „yolo”.

Jest to jedna z lepszych gier, w które grałam i chętnie powróciłabym do niej nie raz, choć jest to pozycja sycąca. Po rozegraniu jej ma się ochotę na dłuższą przerwę. Zajmuje też zwykle większość planszówkowego wieczoru, więc miecie to na względzie planując planszówkowe menu na imprezę ;)

Kolejna zdobywczyni "Złotej Gwiazdki". :D

Rarianna

P.S. Muszę w końcu zrobić ładną odznakę Złotej Gwiazdki :)